DE VLAG als lieu de mémoire: Film en de publieke herinnering aan de bezetting

In april 1955 ging DE VLAG in première, een korte film van de vooral als dichter en tekstschrijver bekend geworden Kees Stip. DE VLAG werd gemaakt in opdracht van de Rijksvoorlichtingsdienst, ter gelegenheid van de tiende verjaardagvan de bevrijding. De wijze waarop Stip de naoorlogse zuivering in DE VLAG heeft verbeeld, is niet alleen typerend voor zijn visie op de bezetting en de naoorlogse samenleving, en voor zijn filmstijl. De film is een van de zuiverste uitdrukkingen van de nationale herdenkingscultuur rond de Tweede Wereldoorlog — een cultuur die ons, enkele decennia later, in meer dan één opzicht vreemd geworden is.DE VLAG (THE FLAG) as lieu de mémoire. Film and the public remembrance of the occupationApril 1955 marked the premier of THE FLAG, a short film by Kees Stip, who is best known as a poet and writer. The Rijksvoorlichtingsdienst (Central Office for Information) commissioned him to make the film to commemorate the 10th anniversary of the liberation. The manner in which Stip presented the post-war purging not only embodies his vision of the occupation and post-war society but also his personal style of cinematography. The film is one of the purest expressions of the national culture of commemoration surrounding World War II - a culture which has become alien to us in many ways only several decades later. Van Vree approaches the film searching for its relevance within the commemoration culture of the 1950s. In brief, he asks how the film relates to experiences, memories and conclusions related to World War 11: What image did survivors wish to pass along to the next generations and what was perceived as the heart of the events that occurred?

• View at Publisher