Eind jaren 1950 begint in Europa de discussie over een toekomstige standaardvoor kleurentelevisie. De introductie van kleur – zo hopen vele Europese deskundigenop het gebied van televisie – zou de door verschillende zwart-wit lijnstandaardsveroorzaakte splitsing van het Europese televisielandschap kunnenopheffen. Maar ondanks serieuze initiatieven om tot een gezamenlijke Europesestandaard te komen, werden na het mislukken van de standaardiseringspogingen in 1967 in de opvolgende jaren twee verschillende kleurentelevisiesystemenin Europa ingevoerd: Frankrijk, Luxemburg en Griekenland, evenalsalle Oost-Europese landen (inclusief de Sovjet-Unie) voerden het secam-systeem in, terwijl alle andere West-Europese landen voor het pal-systeem kozen. Het is de jarenlange Europese controverse over een gestandaardiseerde kleurentelevisienorm,die centraal staat in de volgende analyse. Niet de beschrijvingvan een succesvolle innovatie op het gebied van televisietechnologie is de strekkingvan dit artikel, maar de analyse van een mislukt standaardiseringproces.

Netherlands Institute for Sound and Vision
doi.org/10.18146/tmg.224
Tijdschrift voor Mediageschiedenis

Fickers, Andreas. (2014). ‘De Coloribus Disputandum EST’: De mislukte standaardisering van kleurentelevisie in Europa. Tijdschrift voor Mediageschiedenis, 7(1), 90–117. doi:10.18146/tmg.224